Andrzej Grabowski wyznał prawdę o relacjach z wnuczkami! “Nie jestem najlepszym dziadkiem”

Andrzej Grabowski był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa miał dwie córki – Zuzannę i Katarzynę, które poszły w jego ślady. Od kilku lat jest również dziadkiem. Aktor niedawno opowiedział o swoich relacjach z najmłodszym pokoleniem klanu Grabowskich. Jego słowa mogą Cię zaskoczyć!

Andrzej Grabowski: Córki aktora poszły w jego ślady!

Andrzej Grabowski (73 lata) zrobił wielką karierę i jest obecnie jednym z najpopularniejszych aktorów swojego pokolenia. Widzowie kochają go za niezwykłe role telewizyjne i filmowe. Rozpoznawalność zyskał zwłaszcza za rolę w kultowym serialu „Świat według Kiepskich”.

W jego ślady poszły również córki aktora, Zuzanna (41) i Katarzyna Grabowskie (34). Są one owocem relacji aktora z koleżanką, Anną Tomaszewską. Grabowski i Tomaszewska szli przez życie ramię w ramię aż do 2008 roku. Aktorka miała mieć już dość ciągłej nieobecności męża, ponieważ rozwijał swoją karierę.

Partnerzy życiowi sióstr Grabowskich również zajmują się aktorstwem. Zuzanna wyszła za mąż za Pawła Domagałę w 2013 roku. Pięć lat później Katarzyna i Damian Kulec wzięli ślub.

W jego ślady poszły córki Andrzeja Grabowskiego. Teraz starsza zaskoczyła wyznaniem

Andrzej Grabowski o swoich wnukach: „Nie jestem najlepszym dziadkiem”

W ostatnich latach rodzina Grabowskich powiększyła się. Urodziły się córki Zuzanny – Hania (ur. 2012) i Basia (ur. 2018) oraz córka Katarzyny – Jagoda (ur. 2021). Zapracowany Andrzej Grabowski otwarcie przyznaje, że rzadko widuje się ze swoimi wnuczkami. Dwa lata temu aktor wyznał, że najmłodsza z jego wnuczek reaguje na jego widok… płaczem. Podobnie zachowywały się starsze dziewczynki, które nie były przyzwyczajone do towarzystwa dziadka ze strony matki.

W zeszły weekend Grabowski wystąpił w programie „Halo, tu Polsat”, gdzie opowiedział o swoich obecnych relacjach z wnuczkami. Okazuje się, że nie do końca odnajduje się w roli dziadka.

Nie jestem najlepszym dziadkiem. Nie jestem typem dziadka, który przychodzi i mówi: „Och, słodki. Taki słodki”. Spojrzałem – zobaczyłem, że byli bardzo słodcy… Najgorsze było to, że kiedy zaczęli rozróżniać, kto do nich mówi, kogo widzą, kiedy mnie widzą, wszyscy płakali – każdy po kolei – wyznał.